خدایا

خسته و وامانده ام،دیگر رمقی ندارم،صبر و حوصله ام پایان یافته،زندگی در نظرم سخت و ملالت آور است.

می خواهم از همه فرار کنم،می خواهم به کنج عزلت بُگریزم

آه؛دلم گرفته،در زیر بار فشار خُرد شده ام.

خدایا

به سوی تو می آیم و از تو کمک می خواهم

جز تو دادرسی و پناهگاهی ندارم

بُگذار فقط تو بدانی،فقط تو از ضمیر من آگاه باشی

اشک دیدگان خود را به تو تسلیم می کنم.

خدایا

کمکم کن

ماه هاست که کمتر به سوی تو آمده ام،بیشتر اوقاتم صرف دیگران شده.

خدایا

عفوم کن.از علم ودانش،کار و کوشش،از دنیا و مافیها،از همه ی دوستان،از معلّم و مدرسه،از زمین و آسمان خسته و سیر شده ام.

خدایا

خوش دارم مدّتی در گوشه ی خلوتی فقط با تو بُگذرانم.فقط اشک بریزم،فقط ناله کنم  و فشارها و عقده های درونی ام را خالی کنم.

ای غم ! ای دوست قدیمی من! سلام بر تو

بیا که دلم به خاطرت می تپد.

ای خدای بزرگ

معنی زندگی را نمی فهمم

چیزهایی که برای دیگران لذّت بخش است مرا خسته می کند.اصلاً دلم از همه چیز سیر شده است،حتّی از خوشی و لذّت متنفّرم!

چیزهایی که دیگران به دنبال آن می دوند،من از آن می گریزم.

فقط یک فرشته ی آسمانی است که همیشه بر قلب و جان من سایه می افکنَد،هیچگاه مرا خسته نمی کند.

فقط یک دوست قدیمی است که از اوّل عمر با او آشنا شده ام و هنوز از مجالست (با)او لذّت می برم.

فقط یک شربت شیرین،یک نور (فروزنده)،و یک نغمه ی دلنواز وجود دارد که برای همیشه مفرّح است و آن دوست قدیمی من غم است.