خدایا

تنهایم،گفتنی های زیادی بر دلم موج می زند،قلبی مَحرَم ندارم که برایش بازگو کنم.

غم ها و دردها بر دلم انباشته می شود،ولی کسی نیست که آنها را شماره کند.

مدام در آتش سوزان می سوزم،هرکس که به من نزدیک شود،وجودش به آتش کشیده می شود.

قلب شکسته و دیوانه ی مرا کسی تحمّل نمی کند.

روح سرکش و بلندپرواز مرا کسی همراهی نمی نماید.

در معرکه های سخت و خطرناک زندگی،بی باکانه به پیش می تازم

در دریای مرگ غوطه می خورم

در تندباد حوادث،پیچیده و لوله می شوم و همراه طوفان ها فراز و نشیب سرنوشت را طی می کنم و به دست قضا و قدَر سپرده می شوم

ولی در این راه دراز و پرخطر همسفری ندارم.